Όπως έχω προαναφέρει, από το 1932 μέχρι και το 1938 εργάστηκα σαν κλητήρας στην ασφαλιστική ALLIANCE του Βερολίνου. Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα του 1937, ενώ διάβαζα στο γραφείο της εισόδου μπήκε ο Ζοζέφ ο Κορίνθιος μαζί με τον Νίκο τον Γούναρη. Είχαμε ήδη κάνει πολλά σουξέ με τις χαβάγιες και ο Νίκος ήθελε να με γνωρίσει.
Έτσι γνωρίστηκα με ένα κομμάτι λευκόχρυσο που ήταν ο Ζοζέφ Κορίνθιος και με ένα διαμάντι πολλών καρατιών που ήταν ο Νίκος ο Γούναρης. Ο Νίκος μου πρότεινε να κάνουμε ένα ντουέτο και του είπα πως θα είναι τιμή μου. Έτσι κάναμε το τραγούδι τού Κορίνθιου που είχε τίτλο «Ποιος σου είπε πως δεν σ αγαπώ» που σημάδεψε μοιραία την μελλοντική πορεία μου στο τραγούδι. Στη συνέχεια εκτός από σόλο τραγούδια που έκανα, μαζί με το Νίκο τραγουδήσαμε πριν απ τον πόλεμο γύρω στα 60 με 70 τραγούδια.
Το «Βρε ντουνιά», το «Ένας κορίτσαρος», την «Μαρή», το «Μαχαραγιάς αν ήμουνα» και άλλα.
Επίσης έκανα και ένα ντουέτο με τη Δανάη Στρατηγοπούλου η οποία είπε στο μαέστρο Κώστα Γιαννίδη γαλλικά όταν με πρωτογνώρισε: -«Τι μου έφερες αυτό το μικρό, να το βυζάξω;» Ήμουν τότε 17 ετών.
Έκανα και με τη Νίτσα τη Μόλλυ δυο τραγούδια ντουέτο, με τη Χρυσούλα τη Στίνη το «Έλα μια νύχτα να αλητέψουμε», το «Είμαι ερωτευμένος με τα μάτια σου» και άλλα πολλά, και βέβαια τα προπολεμικά σόλι μου για τα οποία θα μιλήσω μετά.